Wymogi użytkowe nowoczesnych placów zabaw

Publiczny plac zabaw powinien zostać wykonany zgodnie z przepisami prawa budowlanego. Okazuje się jednak, że urządzenia na plac zabaw z atestem muszą również spełniać wymogi użytkowe. Poznaj szczegóły norm bezpieczeństwa  PN-EN 1176 oraz PN-EN 1177.

Place zabaw z atestem – metalowe czy drewniane?

Na etapie projektu należy wybrać materiał, z którego zostaną wykonane urządzenia na plac zabaw z atestem. Wyposażenie może być bowiem drewniane lub metalowe. Pierwsza opcja wydaje się tańsza w zakupie, jest natomiast na pewno droższa w utrzymaniu. Do zalet metalowego wyposażenia placów zabaw należą:

• ogromna wytrzymałość mechaniczna przy stosunkowo niewielkiej masie własnej urządzenia (dotyczy to zwłaszcza zabawek aluminiowych),
• łatwość skutecznego zabezpieczania elementów przed niszczącym wpływem warunków atmosferycznych (malowanie lub specjalne powłoki, np. cynkowanie ogniowe),
• możliwość wykonania urządzeń na place zabaw dla przedszkoli ze stali nierdzewnej odpornej na korozję,
• wygodne prace konserwatorskie (np. malowanie),
• szybkie i pewne kotwienie zabawek do podłoża.

Publiczne place zabaw – norma bezpieczeństwa PN-EN 1176

Wszystkie te właściwości wyposażenia placów zabaw z atestem wymienione są nieprzypadkowo, bowiem określają je normy bezpieczeństwa. Norma PN-EN 1176 dotyczy budowy urządzeń publicznych placów zabaw. Zawiera w sobie szczegóły konstrukcji, ale również metodyki badań wyposażenia takiego, jak:

• huśtawki PN-EN 1176-2,
• zjeżdżalnie PN-EN 1176-3,
• kolejki linowe PN-EN 1176-4,
• karuzele PN-EN 1176-5,
• urządzenia kołyszące PN-EN 1176-6,
• urządzenia całkowicie obudowane PN-EN 1176-10,
• przestrzenne konstrukcje sieciowe PN-EN 1176-11.

Dodatkowo w części PN-EN 1176-7 zawarto wytyczne instalowania, sprawdzania, eksploatacji oraz konserwacji publicznych placów zabaw z atestem.

Norma PN-EN 1177 a publiczne place zabaw

Norma PN-EN 1177 definiuje natomiast właściwości nawierzchni placów zabaw z atestem. Szczegółowo określa wymogi nawierzchni zwłaszcza tych miejsc, w których konieczna jest amortyzacja upadku. Z oczywistych powodów na terenie placu zabaw nie można stosować nawierzchni czy podłoży z materiałów twardych (beton, ceramika, cegły, kostka brukowa).

Nie oznacza to jednak, że zamiennie można użyć dowolnego piasku, żwiru czy np. fragmentów kory albo granulatów z tworzyw sztucznych. W praktyce bowiem każda nawierzchnia, która znajduje się w obrębie np. placu zabaw dla przedszkola musi spełniać kryteria normy PN-EN 1177. Jeżeli jest ona syntetyczna, powinna posiadać specjalny certyfikat potwierdzający zgodność parametrów ze wspomnianą normą.

Strefa bezpieczeństwa na placu zabaw – co to jest?

Dodatkowo norma PN-EN 1177 definiuje również pojęcie tzw. strefy bezpieczeństwa. Jest to powierzchnia wokół i bezpośrednio pod urządzeniem, na której musi zostać zastosowana odpowiednia nawierzchnia amortyzująca upadek. Wielkość strefy bezpieczeństwa na placu zabaw zależy głównie od wysokości, na którą na danym urządzeniu może wspiąć się dziecko (tzw. maksymalna wysokość upadku).

Natomiast jej rozmiary obliczane są ze wzoru: strefa bezpieczeństwa = (maksymalna wysokość upadku – 1,5 m) x 0.667 + 1,5 m